Dokładnie w zeszły czwartek jadąc rowerem z córka do szkoły poczułam, że coś się dzieje, „Coś” w środku. Coś nadchodzi…łączą się kropki…serio teraz? Jak ja właśnie jade i moja uwaga ma być skupiona na bezpieczeństwie? I dochodzi do mnie puzzel wstydu (którego wcześnie nie dostrzegłam) I niekompletności- ofiary samej siebie. I co ja mam teraz zrobić? Tylko oddychaj, skup się na oddechu potem to połączysz… Dojechalam do szkoły. Wracam i znów się zaczyna. Powtarzam sobie w głowie, że jak tylko dojadę to z tym pobęde. A tam zero odzewu no jak poród i parte coś czego się nie da zatrzymać, bo się właśnie rodzi. Dojechałam do domu. Usiadłam zamknełam oczy i przepłyneło przeze mnie .Poczułam tą moc tego jak się tam wszystko układało. Otworzyłam oczy i jak bym była w innym wymiarze tu na ziemi. I poczułam co znaczy ”przebudzenie”. Coś co kiedyś wydawało mi się przebudzeniem nie było równe temu co poczułam. Oczy jakby były szerzej otwarte. Inne, nowe poczucie swojego ciała. Spokój lekkość I kompletność. Jakie to piękne, takie czyste i proste. Esencja kompletności.
Co konkretnie wpłyneło na efekt “końcowy” to nie wiem. Cały process tutaj i ze źródła pewnie miał na to wpływ. Najwiekszą czuję różnice od kiedy odpuszczam kontrolę i w zaufaniu przyjmuje to co przychodzi.
Jeszcze 2 tygodnie temu mówiłam że nie wiem gdzie jestem… niewiem było wszędzie. A teraz po tygodniu od tego co się zadziało, kiedy oswajam się ze swoją kompletnościa nadal to czuję. Tak z głowy to miałam obawy że ta bańka pryśnie, że to pewnie nie to. A jednak jestem bliżej siebie z miłością. Jakie to cudowne uczucie odnaleść siebie.  Jestem kompletna ! Dziękuję Wam z całego serca :*