Ze mną chyba najbardziej za rezonowały 14) Ale to będzie tyle pracy i 20 ) Ale to oznacza, że moje życie się kompletnie zmieni. Przychodzi mi tu jeszcze takie coś że to będzie ode mnie wymagało perfekcjonizmu, że nie będę mogła sobie pozwolić na pospanie np w niedziele bo to będzie „strata czasu”, że nie będę mogła sobie pozwolić na ” dzień lenia”, że wszystko już będzie musiało być zaplanowane i że jak sobie pozwolę na rozluźnienie to będzie oznaczało że wracam do starych schematów. Mam w tym poczucie ciągłego napięcia związanego z takim parciem do przodu.

Pisząc to uświadomiłam sobie, że te niektóre moje lęki mogą wynikać z obserwacji mojej mamy, która ciężko i długo pracowała, zarywała noce, nie miała czasu na nic na zadbanie o siebie, żadnych jej pasjach nie było mowy, potem się rozchorowała i zmarła. Przypuszczam, że mam taki opór do „pracy” że ja nie chcę zapłacić cenę jaką mama zapłaciła, aby wraz z tatą wybudować dom, zapewnić nam dobrostan.