Yin i Yang. Tutaj i tam. Dobre i złe. Czarne i białe. Ten sposób postrzegania rzeczywistości mówi nam o tym, że wszystko ma dwie strony. Choć prawda zazwyczaj leży gdzieś pod powierzchnią… Jednym z najważniejszych rodzajów dualności jest ten w ludzkiej osobowości. I tutaj jest właśnie mowa o naszych cieniach. Czyli o tym, co sami uznajemy za demoniczne, złe, niegodne, niepoprawne.

Niestety, nikt nie uczył nas, jak integrować tę część swojej natury, z związku z tym, zamiast przyglądać się myślom i emocjom takim jak gniew, apatia, niechęć, zazdrość, narcyzm, dewiacje społeczne czy seksualne lub pogłębiające się niewspierające przekonania – po prostu od nich uciekamy. Odwracając tym samym wzrok od siebie samych. Od tych części naszej natury, w których kryje się odpowiedź prowadząca do rozwoju, wzrostu i uzdrowienia tego cienia.

Ucieczka od cienia sprawia jednak, że on staje się większy i rośnie w siłę. A przy tym osłabia nasz potencjał, zdolność tworzenia, podejmowania decyzji, poczucia godności czy własnej wartości. Nie mówiąc już o tym, że w dłuższej perspektywie może być przyczyną poważnych chorób czy zaburzeń psychicznych.

W rozwoju osobistym uczy się nas, aby skupić się na pozytywnym myśleniu i kontrolowaniu emocji. I dla wielu osób takie podejście staje się pułapką. Bo bardzo często niestety kontrolowanie emocji czy próby pozytywnego myślenia kończą się na uciekaniu od tego, co czujemy, a nie zrozumieniu.